Gdy używany jest zawór zaślepiający, konieczne jest, aby system został najpierw sprowadzony do punktu obojętnego, w przeciwnym razie będzie po prostu utrzymywał ciśnienie w przestrzeni nad zawartością tlenu, niezależnie od zawartości tlenu. System sam w sobie nie jest w stanie określić, czy rzeczywiście osiągnął obojętną atmosferę, czy też nie. Aby osiągnąć obojętną atmosferę, konieczne jest przepłukanie przestrzeni parowej odpowiednią ilością azotu. Istnieje wiele publikacji, które zawierają szczegółowe informacje o tym, jak obliczyć liczbę wymaganych zmian wolumenu, zanim to nastąpi. Jeśli naczynie nie zostało kondycjonowane, nie będzie naprawdę chronione.
Zestaw analizator / czujnik również musi rozpocząć się w atmosferze obojętnej, jednak będzie wiedział, kiedy zostanie osiągnięty, ponieważ automatycznie wyczuwa tlen i będzie kontynuował dostarczanie azotu, aż do osiągnięcia pożądanego poziomu obojętności. System sam będzie wiedział, kiedy osiągnął wartość zadaną. Ta zdolność do reagowania na wcześniej ustaloną wartość zadaną jest cenna w przypadkach, gdy konieczne jest utrzymanie poziomu tlenu innego niż zero. Dzieje się tak w niektórych reakcjach chemicznych, w których konieczne jest posiadanie niskiego poziomu tlenu, ale nadal jego obecność jest konieczna, aby umożliwić zajście reakcji. Systemy zaworów zaślepiających to w zasadzie wszystkie lub żadne systemy inertyzujące.